цвіко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. цвіко́вы цвіко́вая цвіко́вае цвіко́выя
Р. цвіко́вага цвіко́вай
цвіко́вае		 цвіко́вага цвіко́вых
Д. цвіко́ваму цвіко́вай цвіко́ваму цвіко́вым
В. цвіко́вы (неадуш.)
цвіко́вага (адуш.)		 цвіко́вую цвіко́вае цвіко́выя (неадуш.)
цвіко́вых (адуш.)
Т. цвіко́вым цвіко́вай
цвіко́ваю		 цвіко́вым цвіко́вымі
М. цвіко́вым цвіко́вай цвіко́вым цвіко́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

цвіко́вы

1. (относящийся к производству гвоздей) гвозди́льный;

2. (относящийся к гвоздю) гвоздяно́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цвіко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да цвіка, звязаны з вырабам цвікоў. Цвіковая вытворчасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цвік, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Металічны або драўляны стрыжань, завостраны на канцы, прызначаны для змацоўвання чаго-н.

Забіваць цвікі ў дошку.

2. перан., чаго. Самае значнае, галоўнае (разм.).

Ц. праграмы.

Ц. сезону.

|| памянш. цвічо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.

|| прым. цвіко́вы, -ая, -ае і цвіка́рны, -ая, -ае.

Цвіковая прамысловасць.

Цвікарны цэх.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гвоздево́й цвіко́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гвозди́льный спец. цвіко́вы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гвоздяно́й прост., обл. цвіко́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)