цвя́каць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. цвя́каю цвя́каем
2-я ас. цвя́каеш цвя́каеце
3-я ас. цвя́кае цвя́каюць
Прошлы час
м. цвя́каў цвя́калі
ж. цвя́кала
н. цвя́кала
Загадны лад
2-я ас. цвя́кай цвя́кайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час цвя́каючы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цвя́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Разм. Тое, што і чвякаць (у 2 знач.). Памякчэла надвор’е, растаў снег, цвякала гразь. Гурскі.

2. Ляскаць жалезным прадметам. Цвякаць замком партфеля. □ А дзяўчына.., што была партнёршай у Ралана, цвякаючы канькамі па падлозе, затанцавала: — Згодны, згодны, згодны!.. Грамовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цвя́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Аднакр. да цвякаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зацвя́каць

‘пачаць цвякаць - утвараць гукі, характэрныя для хадзьбы па гразі, забалочаным месцы і пад.; ляскаць жалезным прадметам’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. зацвя́каю зацвя́каем
2-я ас. зацвя́каеш зацвя́каеце
3-я ас. зацвя́кае зацвя́каюць
Прошлы час
м. зацвя́каў зацвя́калі
ж. зацвя́кала
н. зацвя́кала
Загадны лад
2-я ас. зацвя́кай зацвя́кайце
Дзеепрыслоўе
прош. час зацвя́каўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)