цвырку́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Насякомае атрада прастакрылых, якое трэннем крыл утварае строкат.

У сенцах аж заходзіўся ц.

|| прым. цвыркуно́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цвырку́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. цвырку́н цвыркуны́
Р. цвыркуна́ цвыркуно́ў
Д. цвыркуну́ цвыркуна́м
В. цвыркуна́ цвыркуно́ў
Т. цвыркуно́м цвыркуна́мі
М. цвыркуне́ цвыркуна́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

цвырку́н, -на́ м., зоол. сверчо́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цвырку́н, ‑а, м.

Насякомае атрада прастакрылых, якое трэннем крыл утварае строкат. У сенцах заходзіўся цвыркун, няйначай на добрую пагоду. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запе́чны, -ая, -ае.

Які знаходзіцца за печчу.

З. цвыркун.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расцвы́ркацца, -аюся, -аешся, -аецца; зак. (разм.).

Пачаць доўга, бесперастанку цвыркаць.

Расцвыркаўся цвыркун.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цвірку́н, -на́ м., см. цвырку́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цвірку́н, ‑а, м.

Тое, што і цвыркун. Дзесь цвіркун бесперастанку Цягне сумную спяванку. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запе́чча, ‑а, н.

Тое, што і запечак. Адазваўся ў запеччы цвыркун — веснік блізкай ночы. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сы́лень ’цвыркун’ (лун., ЛА, 1). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)