царо́ў
прыметнік, прыналежны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
царо́ў |
царо́ва |
царо́ва |
царо́вы |
| Р. |
царо́вага |
царо́вай
царо́вае |
царо́вага |
царо́вых |
| Д. |
царо́ваму |
царо́вай |
царо́ваму |
царо́вым |
| В. |
царо́ў (неадуш.)
царо́вага (адуш.) |
царо́ву |
царо́ва |
царо́вы (неадуш.)
царо́вых (адуш.) |
| Т. |
царо́вым |
царо́вай
царо́ваю |
царо́вым |
царо́вымі |
| М. |
царо́вым |
царо́вай |
царо́вым |
царо́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
царо́ў, ‑ова.
Які належыць цару, знаходзіцца пры цару. Царовы слугі. Царова адзенне. □ [Дзед:] — Не пусцяць ва універсітэт — у Оксфард адвязу. Загорскі, бачыце, патэнцыяльны цароў злачынец... Караткевіч. Муляры каля дарогі Дабудоўваюць астрогі, І сілком царовы каты Цягнуць кожнага за краты. Грахоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)