хітры́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. хітры́нка хітры́нкі
Р. хітры́нкі хітры́нак
Д. хітры́нцы хітры́нкам
В. хітры́нку хітры́нкі
Т. хітры́нкай
хітры́нкаю		 хітры́нкамі
М. хітры́нцы хітры́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хітры́нка ж., разг. хитреца́, хитри́нка, лука́винка;

з ~кай — с хитрецо́й (хитри́нкой, лука́винкой)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хітры́нка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

Разм. Нейкая доля хітрасці (звычайна ў выразе: з хітрынкай). Праўда, недзе ў глыбіні душы, недзе там, у адным з закутачкаў сэрца, адна думка з хітрынкай пашэптвала: «Не слухай іх, Віця». Даніленка. — Я прапаную, — Апейка глядзеў усё з хітрынкай, — улічваючы абстаноўку — пераходную форму. Мележ. Чорныя вочы глядзяць адкрыта, на той харошай мяжы яшчэ ўсё ледзь не дзіцячай шчырасці і першай дзявочай хітрынкі. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лука́винка разг. хітры́нка, -кі ж.;

с лука́винкой з хітры́нкай;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хитреца́, хитри́нка разг. хітры́нка, -кі ж., хітрава́тасць, -ці ж.;

с хитрецо́й (посмотре́ть, сказа́ть) хітрава́та (паглядзе́ць, сказа́ць);

он с хитрецо́й ён хітрава́ты (з хітры́нкай).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)