хі́тра

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
хі́тра хітрэ́й найхітрэ́й

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хі́тра нареч.

1. хи́тро́; хитроу́мно;

2. хи́тро́, плутова́то, лука́во;

3. мудрено́, хи́тро́, замыслова́то, зате́йливо;

1-3 см. хі́тры

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хі́тра-зло́сны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. хі́тра-зло́сны хі́тра-зло́сная хі́тра-зло́снае хі́тра-зло́сныя
Р. хі́тра-зло́снага хі́тра-зло́снай
хі́тра-зло́снае
хі́тра-зло́снага хі́тра-зло́сных
Д. хі́тра-зло́снаму хі́тра-зло́снай хі́тра-зло́снаму хі́тра-зло́сным
В. хі́тра-зло́сны (неадуш.)
хі́тра-зло́снага (адуш.)
хі́тра-зло́сную хі́тра-зло́снае хі́тра-зло́сныя (неадуш.)
хі́тра-зло́сных (адуш.)
Т. хі́тра-зло́сным хі́тра-зло́снай
хі́тра-зло́снаю
хі́тра-зло́сным хі́тра-зло́снымі
М. хі́тра-зло́сным хі́тра-зло́снай хі́тра-зло́сным хі́тра-зло́сных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хитро нареч.

1. хі́тра;

2. (мудрёно) хі́тра, мудраге́ліста; см. хи́трый.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лука́во нареч. хі́тра, хітрава́та;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плутова́то нареч. хітрава́та, хі́тра;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыжму́рыць сов. прижму́рить, прищу́рить;

хі́тра п. во́чы — хи́тро прищу́рить глаза́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сажму́рыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.

Абл. Прыжмурыцца. Яраш хітра сажмурыўся: — Нешта ў цябе вочы заспаныя. Няўжо ад працы? Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лесцімо́ніцца ’песціцца, лашчыцца’ (усх.-бел., КЭС), рус. уладз. лестимониться, лестефониться, смал. лестимон ’хітрун’, лестимонно ’прынадна, цікава, хітра’, лестимонство ’хітрасць, ліслівасць’. Экспрэсіўнае слова, утворанае ад *лесць (< рус. лесть ’ліслівасць’) паводле падабенства да цырымоніцца, ма‑ лімоніцца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адкруці́цца, -ручу́ся, -ру́цішся, -ру́ціцца; зак.

1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Раскруціўшыся, аддзяліцца; адшрубавацца.

Вяроўка адкруцілася.

Адкруцілася гайка.

2. Павярнуўшыся, адкрыцца.

Кран адкруціўся.

3. Зламацца, адарвацца ад пакручвання ў розныя бакі; перакруціцца.

Спелая макаўка лёгка адкруцілася.

4. Скончыць круціцца, адкружыцца.

Адкруціліся пары ў вальсе.

5. Ухіліцца, хітра вызваліцца ад чаго-н. з дапамогай выдумак (разм.).

А. ад паездкі.

|| незак. адкру́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)