Хрысто́с

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Хрысто́с
Р. Хрыста́
Д. Хрысту́
В. Хрыста́
Т. Хрысто́м
М. Хрысце́

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

распя́цце, -я, мн. -і, -яў, н.

1. гл. распяць.

2. Крыж з фігурай распятага Хрыста, а таксама сама фігура распятага Хрыста.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спас², -а, м.

1. Збавіцель, адна з назваў Хрыста.

2. Абраз з вобразам Хрыста.

3. Неафіцыйная назва кожнага з трох жнівеньскіх царкоўных свят, прысвечаных Збавіцелю.

Спас першы — мядовы, другі — яблычны, трэці — палатняны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

плашчані́ца, -ы, ж.

Пакрывала ў выглядзе кавалка палатна з адбіткам цела Хрыста ў труне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Багаро́дзіца, -ы, ж. (з вялікай літары).

У хрысціянскай рэлігіі: Маці Божая, маці Хрыста.

Прасвятая Багародзіца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Вялі́кдзень, -кадня, м. (з вялікай літары).

Веснавое хрысціянскае свята, прысвечанае ўваскрэсенню Хрыста.

|| прым. веліко́дны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хрысція́нства, -а, н.

Рэлігія, у аснове якой ляжыць вера ў Ісуса Хрыста як Богачалавека.

|| прым. хрысція́нскі -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Дабраве́шчанне і Дабраве́сце, -я, н. (з вялікай літары).

Веснавое хрысціянскае свята: абвяшчэнне Дзеве Марыі аб будучым нараджэнні Хрыста.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Хрысто́с, род. Хрыста́ м., рел. Христо́с;

◊ як у Хрыста́ за па́зухай (жыць) — как у Христа́ за па́зухой (жить)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пратэ́са, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

Атрыбут царкоўных шэсцяў у выглядзе палотнішча, прымацаванага да дрэўка з вобразам Хрыста, святых; харугва.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)