Хрыпкі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Хрыпкі́
Р. Хрыпко́ў
Д. Хрыпка́м
В. Хрыпкі́
Т. Хрыпка́мі
М. Хрыпка́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хры́пка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. хры́пка
Р. хры́пкі
Д. хры́пцы
В. хры́пку
Т. хры́пкай
хры́пкаю
М. хры́пцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хрипя́щий

1. прич. які́ (што) хрыпі́ць, які́ (што) хры́пае;

2. прил. хры́пкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)