хра́бры, -ая, -ае.

Які вызначаецца храбрасцю; смелы, мужны.

Х. чалавек.

Х. ўчынак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Хра́бры

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
м.
Н. Хра́бры
Р. Хра́брага
Д. Хра́браму
В. Хра́бры
Т. Хра́брым
М. Хра́брым

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хра́бры

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. хра́бры хра́брая хра́брае хра́брыя
Р. хра́брага хра́брай
хра́брае		 хра́брага хра́брых
Д. хра́браму хра́брай хра́браму хра́брым
В. хра́бры (неадуш.)
хра́брага (адуш.)		 хра́брую хра́брае хра́брыя (неадуш.)
хра́брых (адуш.)
Т. хра́брым хра́брай
хра́браю		 хра́брым хра́брымі
М. хра́брым хра́брай хра́брым хра́брых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хра́бры хра́брый;

◊ па́сці сме́рцю ~рых — пасть сме́ртью хра́брых

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хра́бры, ‑ая, ‑ае.

Які вызначаецца храбрасцю; смелы, мужны. Гэта быў чалавек вельмі вынослівы, спрытны і храбры, што называецца сарві-галава, весялун, добры хаўруснік і забіяка. Алешка. Мой продак быў надзвычай смелы, Надзвычай храбры продак мой Супроць чужынцаў азвярэлых З дубінкаю ішоў у бой. Жычка. / у знач. наз. хра́бры, ‑ага, м. Часцей, часцей прыпамінай Імёны паўшых смерцю храбрых За родны край, наш мілы край. Гілевіч. // Які сведчыць аб храбрасці, выражае храбрасць. Храбры ўчынак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хра́брый хра́бры.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

храбрэ́ц, -раца́, мн. -рацы́, -рацо́ў, м.

Храбры чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ві́цязь, -я, мн. -і, -яў, м.

У Старажытнай Русі: храбры воін, асілак.

Слаўныя віцязі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ваяўні́чы, -ая, -ае.

1. Схільны да вайны, храбры.

Ваяўнічыя плямёны.

2. Уласцівы воіну, мужны, адважны, баявы (таксама іран.).

В. выгляд.

В. характар.

Ваяўнічыя планы (агрэсіўныя).

|| наз. ваяўні́часць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вая́ка, -і, мн. -і, вая́к, м.

1. Вопытны і храбры воін (уст.).

Праслаўлены в.

2. Той, хто няўдала ваюе (разм., іран., пагард.).

Гэта быў мудры в.: на лодцы Байкал пераплываў.

3. перан. Задзіра, забіяка (іран., жарт.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)