хо́ду

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
хо́ду - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хо́ду разг., в знач. сказ. наутёк;

а дзе́ці — х. — а де́ти — наутёк

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хо́ду, прысл.

Разм. Наўцёкі. Дзеці кінуліся ходу. / у знач. вык. Я ходу ў зямлянку, яна побач была. А медзведзяня малое шусь між ног са мною разам. Карамазаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

з хо́ду

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
з хо́ду - -

Крыніцы: prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хо́д

‘развіццё; дзеянне, работа механізма’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. хо́д
Р. хо́ду
Д. хо́ду
В. хо́д
Т. хо́дам
М. хо́дзе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хо́д

‘рух, перамяшчэнне; рабочая частка механізма; тэхнічны працэс, цыкл’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. хо́д
Р. хо́ду
Д. хо́ду
В. хо́д
Т. хо́дам
М. хаду́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хо́д

‘чарговае выступленне іграка; прыём, манеўр’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. хо́д хады́
Р. хо́ду хадо́ў
Д. хо́ду хада́м
В. хо́д хады́
Т. хо́дам хада́мі
М. хо́дзе хада́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хо́д

‘перамяшчэнне рухомай часткі механізма, велічыня перамяшчэння; змяненне ў сюжэце мастацкага твора; магчымасць дасягнення чаго-н.’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. хо́д хо́ды
Р. хо́ду хо́даў
Д. хо́ду хо́дам
В. хо́д хо́ды
Т. хо́дам хо́дамі
М. хо́дзе хо́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хо́д

‘месца ўваходу; калідор, тунель’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. хо́д хады́
Р. хо́да хадо́ў
Д. хо́ду хада́м
В. хо́д хады́
Т. хо́дам хада́мі
М. хо́дзе хада́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

замя́ць, -мну́, -мне́ш, -мне́; -мнём, -мняце́, -мну́ць; -мні́; -мя́ты; зак., што (разм.).

Спыніць, наўмысна не даць ходу.

З. размову.

З. справу.

|| незак. заміна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)