хме́левы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. хме́левы хме́левая хме́левае хме́левыя
Р. хме́левага хме́левай
хме́левае		 хме́левага хме́левых
Д. хме́леваму хме́левай хме́леваму хме́левым
В. хме́левы (неадуш.)
хме́левага (адуш.)		 хме́левую хме́левае хме́левыя (неадуш.)
хме́левых (адуш.)
Т. хме́левым хме́левай
хме́леваю		 хме́левым хме́левымі
М. хме́левым хме́левай хме́левым хме́левых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хме́левы хмелево́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хме́левы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да хмелю (у 1, 2 знач.), уласцівы хмелю. Хмелевы пах. // Прыгатаваны з хмелю, з хмелем. Хмелевыя дрожджы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хмель, хме́лю, м.

1. Павойная расліна сямейства тутавых з доўгім тонкім сцяблом, насенне якой выкарыстоўваецца ў піваварэнні.

2. Стан ап’янення, выкліканы алкагольнымі напоямі.

Яго х. не бярэ.

|| прым. хме́левы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хмелево́й хме́левы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

танкапра́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Род матыля. Хмелевы тапкапрад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)