Verbum

наві́слы, -ая, -ае.

Які навісае, спускаецца зверху.

Навіслыя бровы.

Навіслыя хмары.

шы́зы, -ая, -ае.

Цёмна-шэры з сіняватым адлівам.

Шызыя хмары.

|| наз. шы́засць, -і, ж.

грымо́тны, -ая, -ае.

1. Які стварае гром, грымоты.

Грымотныя хмары.

2. Моцны, аглушальны.

Г. выбух.

калма́ты, -ая, -ае.

1. Пакрыты густымі скудлачанымі валасамі, поўсцю; кудлаты, касматы.

Калматыя бровы.

2. перан. 3 няроўнымі, як бы пашматанымі на кавалкі краямі (пра хмары, клубы пары, туману і пад.).

Калматыя хмары.

|| наз. калма́тасць, -і, ж. (да 1 знач.).

вы́бліснуць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -не; зак.

Паказацца, ярка засвяціўшыся, заззяўшы.

Сонца выбліснула з-за хмары.

|| незак. выблі́скваць, -ае.

згусці́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ці́цца; зак.

Стаць густым ці больш густым.

Цеста згусцілася.

Хмары згусціліся.

|| незак. згушча́цца, -а́ецца.

|| наз. згушчэ́нне, -я, н.

акра́ек, -ра́йка, мн. -ра́йкі, -ра́йкаў, м. (абл.).

1. Край чаго-н.

А. тканіны.

А. хмары.

2. Тое, што і акравак.

Палавік з акрайкаў.

|| прым. акра́йкавы, -ая, -ае.

зацьмі́ць, -млю́, -мі́ш, -мі́ць; зак., каго-што.

1. Засланіўшы сабой, зрабіць нябачным.

Хмары зацьмілі сонца.

2. перан. Перавысіць у якіх-н. адносінах.

З. усіх непараўнанай прыгажосцю.

|| незак. зацьмява́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

абадо́к, -дка́, мн. -дкі́, -дко́ў, м.

1. Памянш. да вобад; невялікі абруч або паўкруг, які ахоплівае што-н.

2. Вузкая палоска, якая акаймоўвае што-н.

Залацісты а. хмары.

|| прым. абадко́вы, -ая, -ае (спец.).