хля́стаць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. хля́стаю хля́стаем
2-я ас. хля́стаеш хля́стаеце
3-я ас. хля́стае хля́стаюць
Прошлы час
м. хля́стаў хля́сталі
ж. хля́стала
н. хля́стала
Загадны лад
2-я ас. хля́стай хля́стайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час хля́стаючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

захля́стаць

‘моцна пабіць, забіць каго-небудзь (захлястаць каго-небудзь); пачаць хлястаць - утвараць трэск (захлястаць пугай)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. захля́стаю захля́стаем
2-я ас. захля́стаеш захля́стаеце
3-я ас. захля́стае захля́стаюць
Прошлы час
м. захля́стаў захля́сталі
ж. захля́стала
н. захля́стала
Загадны лад
2-я ас. захля́стай захля́стайце
Дзеепрыслоўе
прош. час захля́стаўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

◎ Нахла́шч ’наросхрыст, шырока, размашыста’ (калінк., З нар. сл., Сцяшк.): Нарашчыняў нахлашч дзверы (Місько); сюды ж нахляшч ’насцеж’ (Сцяц.), што дазваляе звязаць названыя словы з дзеясловам хлястаць ’біць наводмаш’, параўн. Дзверы атхляшчыў (Сцяц.), з іншым вакалізмам — хлыстиць, хласціць ’біць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)