хлюпо́тны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
хлюпо́тны |
хлюпо́тная |
хлюпо́тнае |
хлюпо́тныя |
| Р. |
хлюпо́тнага |
хлюпо́тнай
хлюпо́тнае |
хлюпо́тнага |
хлюпо́тных |
| Д. |
хлюпо́тнаму |
хлюпо́тнай |
хлюпо́тнаму |
хлюпо́тным |
| В. |
хлюпо́тны (неадуш.)
хлюпо́тнага (адуш.) |
хлюпо́тную |
хлюпо́тнае |
хлюпо́тныя (неадуш.)
хлюпо́тных (адуш.) |
| Т. |
хлюпо́тным |
хлюпо́тнай
хлюпо́тнаю |
хлюпо́тным |
хлюпо́тнымі |
| М. |
хлюпо́тным |
хлюпо́тнай |
хлюпо́тным |
хлюпо́тных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
хлюпо́тны разг. сля́котный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
хлюпо́тны, ‑ая, ‑ае.
Разм. Сыры, з дажджом або мокрым снегам. Была хлюпотная восень. Пасля невялікіх замаразкаў задажджыла так, што, як той казаў: не пі, не еш і з хаты не лезь. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сля́котный сло́тны, хлюпо́тны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)