хлары́тавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
хлары́тавы |
хлары́тавая |
хлары́тавае |
хлары́тавыя |
| Р. |
хлары́тавага |
хлары́тавай
хлары́тавае |
хлары́тавага |
хлары́тавых |
| Д. |
хлары́таваму |
хлары́тавай |
хлары́таваму |
хлары́тавым |
| В. |
хлары́тавы (неадуш.)
хлары́тавага (адуш.) |
хлары́тавую |
хлары́тавае |
хлары́тавыя (неадуш.)
хлары́тавых (адуш.) |
| Т. |
хлары́тавым |
хлары́тавай
хлары́таваю |
хлары́тавым |
хлары́тавымі |
| М. |
хлары́тавым |
хлары́тавай |
хлары́тавым |
хлары́тавых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
хлары́тавы мин. хлори́товый
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
хлары́тавы, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які ўтрымлівае хларыт. Хларытавы шпат.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хлары́ты, -аў, адз. хлары́т, -у, М -ры́це, м. (спец.).
1. Група слюдападобных мінералаў зеленаватага колеру, якія ўтрымліваюць хлорыстыя злучэнні.
2. Солі хлорыстай кіслаты.
|| прым. хлары́тавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
хлори́товый мин., хим. хлары́тавы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)