хлары́тавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. хлары́тавы хлары́тавая хлары́тавае хлары́тавыя
Р. хлары́тавага хлары́тавай
хлары́тавае		 хлары́тавага хлары́тавых
Д. хлары́таваму хлары́тавай хлары́таваму хлары́тавым
В. хлары́тавы (неадуш.)
хлары́тавага (адуш.)		 хлары́тавую хлары́тавае хлары́тавыя (неадуш.)
хлары́тавых (адуш.)
Т. хлары́тавым хлары́тавай
хлары́таваю		 хлары́тавым хлары́тавымі
М. хлары́тавым хлары́тавай хлары́тавым хлары́тавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хлары́тавы мин. хлори́товый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хлары́тавы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які ўтрымлівае хларыт. Хларытавы шпат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хлары́ты, -аў, адз. хлары́т, -у, М -ры́це, м. (спец.).

1. Група слюдападобных мінералаў зеленаватага колеру, якія ўтрымліваюць хлорыстыя злучэнні.

2. Солі хлорыстай кіслаты.

|| прым. хлары́тавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хлори́товый мин., хим. хлары́тавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ГЛІ́НІСТЫ СЛА́НЕЦ,

асадкавая горная парода, якая складаецца з гліністых мінералаў (пераважна гідраслюдаў, хларыту, каалініту і інш.), а таксама кварцу, палявых шпатаў, карбанатаў, арган. рэчыва, часам і сульфідаў жалеза. Порыстасць 1—3%. Не размакае ў вадзе. Расшчапляецца на тонкія пліткі. Колер чорны або цёмна-шэры. Утвараецца ў выніку ўшчыльнення (дыягенезу) глін і іх частковай перакрышталізацыі пры апусканні на значныя глыбіні. Пры далейшых зменах ператвараецца ў філіт ці хларытавы сланец. Выкарыстоўваецца як дахавы матэрыял, у электрапрам-сці і як напаўняльнік лёгкіх бетонаў.

т. 5, с. 296

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)