хлапе́чы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. хлапе́чы хлапе́чая хлапе́чае хлапе́чыя
Р. хлапе́чага хлапе́чай
хлапе́чае		 хлапе́чага хлапе́чых
Д. хлапе́чаму хлапе́чай хлапе́чаму хлапе́чым
В. хлапе́чы (неадуш.)
хлапе́чага (адуш.)		 хлапе́чую хлапе́чае хлапе́чыя (неадуш.)
хлапе́чых (адуш.)
Т. хлапе́чым хлапе́чай
хлапе́чаю		 хлапе́чым хлапе́чымі
М. хлапе́чым хлапе́чай хлапе́чым хлапе́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хлапе́чы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. хлапе́чы хлапе́чая хлапе́чае хлапе́чыя
Р. хлапе́чага хлапе́чай
хлапе́чае		 хлапе́чага хлапе́чых
Д. хлапе́чаму хлапе́чай хлапе́чаму хлапе́чым
В. хлапе́чы (неадуш.)
хлапе́чага (адуш.)		 хлапе́чую хлапе́чае хлапе́чыя (неадуш.)
хлапе́чых (адуш.)
Т. хлапе́чым хлапе́чай
хлапе́чаю		 хлапе́чым хлапе́чымі
М. хлапе́чым хлапе́чай хлапе́чым хлапе́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хлапе́чы (свойственный мальчику) мальчи́шеский;

х. вы́гляд — мальчи́шеский вид

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хлапе́чы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да хлапца; належыць, уласцівы хлапцу. Святланай аказалася танклявае і рослае, па плячо Андрэю, дзяўчо ў чорных штанах і чырвонай, у клетку, хлапечай кашулі. Мехаў. Другая Клаўдзіна сястра, Вікторыя, высокая, чарнявая, з кароткай хлапечай стрыжкай, наразала сала на краі стала. Асіпенка. І повен.. [Уладзя] быў хлапечага задору. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па-хлапечы

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
па-хлапечы - -

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хлапе́ц, -пца́, мн. -пцы́, -пцо́ў, м.

Падлетак мужчынскага полу.

|| памянш.-ласк. хлапчаня́, -ня́ці, мн. -ня́ты, -ня́т, н. і хлапчанё, -ня́ці, мн. -ня́ты, -ня́т, н.

|| прым. хлапе́чы, -ая, -ае і хлапе́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мальчи́шеский

1. (свойственный мальчишке) хлапе́чы;

мальчи́шеский вид хлапе́чы вы́гляд;

2. (легкомысленный) бла́зенскі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ды́скант

‘высокі хлапечы голас’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ды́скант
Р. ды́сканту
Д. ды́сканту
В. ды́скант
Т. ды́скантам
М. ды́сканце

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ды́скант, ‑а, М ‑нце, м.

1. Высокі хлапечы голас, які адпавядае жаночаму сапрана. — Я сам паеду ў райком да Янушковіча, — аксамітны басок Бабейкі паступова ператвараўся ў дыскант. Хадкевіч. // Спявак з такім голасам.

2. Падгалосак над асноўным голасам у беларускіх і ўкраінскіх народных песнях.

[Лац. diskantus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

журлі́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Сумны, журботны. Над манежам вісела вострая цішыня. Крыкні — і ўсё сарвецца. І ў гэтай цішыні пяшчотны, журлівы хлапечы галасок праспяваў пяшчотныя словы. Караткевіч.

2. Які любіць павучаць, дакараць; бурклівы, сварлівы. Мая свякроў журлівая, А да таго і сварлівая. З нар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)