ды́скант
‘высокі хлапечы голас’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| ды́скант | |
| ды́сканту | |
| ды́сканту | |
| ды́скант | |
| ды́скантам | |
| ды́сканце |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)