назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| Хвасто́ў | |
| Хваста́м | |
| Хваста́мі | |
| Хваста́х |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| Хвасто́ў | |
| Хваста́м | |
| Хваста́мі | |
| Хваста́х |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
хво́ст
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| хво́ст | ||
| хваста́ | хвасто́ў | |
| хвасту́ | хваста́м | |
| хво́ст | ||
| хвасто́м | хваста́мі | |
| хвасце́ | хваста́х |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
шкадлі́вец, ‑ліўца,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́ладзіцца, ‑ладжуся, ‑ладзішся, ‑ладзіцца;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кальцава́ць, -цу́ю, -цу́еш, -цу́е; -цу́й; -цава́ны;
1. каго-што. Меціць (жывёліну), надзяваючы кольцы на лапкі птушак або
2. што. Рабіць кругавы зрэз кары або надзяваць на ствол дрэва драцяныя кольцы з мэтай уздзеяння на яго рост.
3. што. Абмазваць ствол дрэва для аховы яго ад шкодных насякомых.
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прысмірэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
га́льштук, ‑а,
Прадмет убору ў форме палоскі тканіны, якая завязваецца пад каўняром сарочкі, блузы вузлом або бантам.
•••
[Ад ням. Halstuch — шыйная хусцінка.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
каю́к 1,
каю́к 2, ‑а́,
[Тур.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кальцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе;
1. Надзяваць мечаныя кольцы на лапкі птушак або
2. Рабіць кругавы зрэз кары або надзяваць на ствол дрэва драцяныя кольцы з мэтай запаволіць рост і павялічыць плоданашэнне, надаць пэўную форму кроне і інш.
3. Абмазваць укругавую ствол дрэва смалой для аховы яго ад шкодных насякомых, чарвей і інш.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ца́цачны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да цацкі, цацак.
2. Які з’яўляецца цацкай, прызначаецца для гульні.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)