хвайня́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
хвайня́к |
хвайнякі́ |
| Р. |
хвайняку́ |
хвайняко́ў |
| Д. |
хвайняку́ |
хвайняка́м |
| В. |
хвайня́к |
хвайнякі́ |
| Т. |
хвайняко́м |
хвайняка́мі |
| М. |
хвайняку́ |
хвайняка́х |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
хвайня́к, ‑у, м.
Разм. Тое, што і хвойік. Міма акна праплываюць старыя хвайнякі. Навуменка. І я ўспомніў, як світаннем У густыя хвайнякі, Бы да любай на спатканне, Бег збіраць баравікі... Лойка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)