Verbum

анлайнавы слоўнік

харэ́я

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

харэ́я ж., мед. хоре́я

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

харэ́я, ‑і, ж.

Нервовая хвароба, якая характарызуецца адвольным паторгваннем канечнасцей, хуткімі некаардынаванымі рухамі.

[Грэч. choréia — танец.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

харэ́й

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хоре́я мед. харэ́я, -рэ́і ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

піры́хій, ‑я, м.

Ненаціскная двухскладовая стапа ямба або харэя ў вершаскладанні.

[Грэч. pyrrhíchios.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

харыя́мб, ‑а, м.

Вершаваны памер — чатырохскладовая стапа, утвораная спалучэннем ямба і харэя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

харэі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да харэя, з’яўляецца харэем. Харэічная стапа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спандэ́й, -я, м. (спец.).

1. У антычным вершаскладанні: стапа з двух доўгіх складоў.

2. У сілаба-танічным вершаскладанні: стапа харэя або ямба са звышсхемным націскам; часцей сустракаецца на пачатку верша.

|| прым. спандэі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хоре́й^I лит. харэ́й, род. харэ́я м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)