харэ́я

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. харэ́я
Р. харэ́і
Д. харэ́і
В. харэ́ю
Т. харэ́яй
харэ́яю
М. харэ́і

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

харэ́я ж., мед. хоре́я

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Харэя 9/272; 11/36

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

харэ́я, ‑і, ж.

Нервовая хвароба, якая характарызуецца адвольным паторгваннем канечнасцей, хуткімі некаардынаванымі рухамі.

[Грэч. choréia — танец.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

харэя

т. 16, с. 558

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

харэ́я

(гр. choreia = танец)

нервовая хвароба, якая характарызуецца адвольным паторгваннем канечнасцей, хуткімі некаардынаванымі рухамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

харэ́й

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. харэ́й
Р. харэ́я
Д. харэ́ю
В. харэ́й
Т. харэ́ем
М. харэ́і

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хоре́я мед. харэ́я, -рэ́і ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

піры́хій, ‑я, м.

Ненаціскная двухскладовая стапа ямба або харэя ў вершаскладанні.

[Грэч. pyrrhíchios.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

харыя́мб, ‑а, м.

Вершаваны памер — чатырохскладовая стапа, утвораная спалучэннем ямба і харэя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)