харчаві́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. харчаві́к харчавікі́
Р. харчавіка́ харчавіко́ў
Д. харчавіку́ харчавіка́м
В. харчавіка́ харчавіко́ў
Т. харчавіко́м харчавіка́мі
М. харчавіку́ харчавіка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

харчаві́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

Работнік харчовай прамысловасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

харчаві́к, -ка́ м. пищеви́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пищеви́к харчаві́к, -ка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

харчаві́к, ‑а, м.

Работнік харчовай прамысловасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)