хапу́н прост., презр. хапу́н, -на́ м., хапу́га, -гі м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
хапу́н, -на́ м., разг., см. хапу́га
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
хапу́н, ‑а, м.
Разм.
1. Тое, што і хапуга. І ўсё, што толькі хоць якую Прыгоднасць мае і цану, Яно ўжо там не павякуе, Пяройдзе ў рукі хапуну. Колас.
2. Атрад карнікаў. У вёскі пацягнуліся паліцэйскія і нямецкія атрады праводзіць аблавы.. Гэтыя атрады называлі хапунамі. Лынькоў. Першы хапун наляцеў у Заграддзе знячэўку. Немцы ачапілі вёску, а паліцаі, падабраўшыся непрыкметна агародамі, пайшлі па хатах. Паўлаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хапу́ха, ‑і, ДМ ‑пусе, ж.
Разм. Жан. да хапун (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хапу́га м. и ж., разг. хапу́га; хапу́н м.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)