хаму́тнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. хаму́тнік хаму́тнікі
Р. хаму́тніка хаму́тнікаў
Д. хаму́тніку хаму́тнікам
В. хаму́тніка хаму́тнікаў
Т. хаму́тнікам хаму́тнікамі
М. хаму́тніку хаму́тніках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хаму́тнік, ‑а, м.

Майстар, які вырабляе хамуты; рымар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)