хале́рны
прыметнік, адносны
	
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
		
			| м. | 
			ж. | 
			н. | 
			
			
			
			
			- | 
			
	
	
		
			| Н. | 
			хале́рны | 
					хале́рная | 
					хале́рнае | 
					хале́рныя | 
					
		
			| Р. | 
			хале́рнага | 
					хале́рнай хале́рнае | 
					хале́рнага | 
					хале́рных | 
					
		
			| Д. | 
			хале́рнаму | 
					хале́рнай | 
					хале́рнаму | 
					хале́рным | 
					
		
			| В. | 
			хале́рны (неадуш.) хале́рнага (адуш.) | 
					хале́рную | 
					хале́рнае | 
					хале́рныя (неадуш.) хале́рных (адуш.) | 
					
		
			| Т. | 
			хале́рным | 
					хале́рнай хале́рнаю | 
					хале́рным | 
					хале́рнымі | 
					
		
			| М. | 
			хале́рным | 
					хале́рнай | 
					хале́рным | 
					хале́рных | 
					
		
 
Крыніцы:
	
		krapivabr2012,
		piskunou2012,
		prym2009,
		sbm2012,
		tsblm1996,
		tsbm1984.
 Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс) 
хале́рны
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
		
	
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
		
			| м. | 
			
			
			
			
			
			
			- | 
			
	
	
		
			| Н. | 
			хале́рны | 
					хале́рныя | 
					
		
			| Р. | 
			хале́рнага | 
					хале́рных | 
					
		
			| Д. | 
			хале́рнаму | 
					хале́рным | 
					
		
			| В. | 
			хале́рнага | 
					хале́рных | 
					
		
			| Т. | 
			хале́рным | 
					хале́рнымі | 
					
		
			| М. | 
			хале́рным | 
					хале́рных | 
					
		
 
	
Крыніцы:
	
		krapivabr2012,
		nazounik2008,
		sbm2012,
		tsblm1996,
		tsbm1984.
 Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс) 
хале́рны
1. прил. холе́рный;
2. в знач. сущ. холе́рный
 Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс) 
хале́рны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да халеры (у 1 знач.). Халерны вібрыён. Халерная эпідэмія. // Які бывае пры халеры, выкліканы халерай. Халерны панос. // Звязаны з эпідэміяй халеры. Халерны год.
2. Які захварэў на халеру. Халерны хворы. / у знач. наз. хале́рны, ‑ага, м.; хале́рная, ‑ай, ж. Барак для халерных. // Прызначаны для хворых на халеру. Халерная бальніца.
3. Разм. груб. Вельмі дрэнны, непрыемны. [Павал:] — Я на цябе жаднае крыўды не маю. [Тамаш:] — Ну дык чаго ты звягаеш.. Што гэта за народ халерны. Чорны.
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.) 
хале́ра, -ы, ж.
1. Востразаразная кішэчная хвароба, якая суправаджаецца рвотай, паносам, агульным парушэннем дзейнасці арганізма.
2. Ужыв. як лаянкавае слова (разм., груб.).
Х. яго ведае.
|| прым. хале́рны, -ая, -ае (да 1 знач.).
Халерная эпідэмія.
 Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс) 
холе́рный мед.
1. прил. хале́рны;
2. сущ. хале́рны, -нага м.
 Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс) 
вібрыён, ‑а, м.
Бактэрыя ў форме сагнутай палачкі або коскі. Халерны вібрыён.
[Фр. vibrion.]
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.) 
◎ Несудо́мны, несудомы ’надта вялікі, страшны’ (ТС); несудо́мны лес = вялікі, непраходны лес, нетра; несудомны мороз = вялікі, траскучы мароз (мазыр., ул. зал.). Відаць, да суд (гл.), параўн. рус. несудимый ’вельмі моцны, перавышаючы звычайную меру’, не судом (божиим) ’вельмі моцна, у вельмі вялікай колькасці’ (Дзяул. сл.), несудо́м кричать ’крычаць вельмі моцна’ (паўд.-рус., СРНГ), што тлумачыцца зыходным значэннем ’які не падлягае абмеркаванню ці асуджэнню’ (Даль), г. зн. ’надзвычайны’. Аднак для названых слоў нельга выключыць і іншыя версіі ці па меншай меры ўплыў біблейскага імені уласнага Садом, якое пачало ужывацца як апелятыў, паради, судом ’нешта нядобрае, непрыемнае’: Судом ее возьмі, дзе вона дзелася, тая шапка! (ТС), параўн. садомія (содомія) ’вялікае злоўжыванне; моцная разбэшчанасць’ (Нас.) і інш., гл. Някрасава, Диалект, иссл. по рус. яз. M., 1977, 247–250; іншая версія ад *sędoma (паводле Ліуканен, Отглаг. сущ., 131 < Zsędębma ад sъ‑dębiti ’акачанець’), параўн. укр. судо́ма ’міжвольнае скарачэнне мускулаў (ад болю, холаду, пры некаторых захворваннях і г. д.), сутарга’; тады адмоўе ў несудомны можа выконваць функцыю табу; адносна семантычнай мадэлі параўн. халерны, пранцаваты і пад. як экспрэсіўная адмоўная характарыстыка ў адносінах да нежывых прадметаў (халерны холад і пад.). Для спалучэнняў тыпу гушча несудомая можі^а дапусціць народна-этымалагічнае збліжэнне з сыйці, сходзіць (гушча несы(и)домая?); параўн. несходзімы ’непраходны; вялікі (пра лес)’ (ТС).
 Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)