хале́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. хале́рны хале́рная хале́рнае хале́рныя
Р. хале́рнага хале́рнай
хале́рнае		 хале́рнага хале́рных
Д. хале́рнаму хале́рнай хале́рнаму хале́рным
В. хале́рны (неадуш.)
хале́рнага (адуш.)		 хале́рную хале́рнае хале́рныя (неадуш.)
хале́рных (адуш.)
Т. хале́рным хале́рнай
хале́рнаю		 хале́рным хале́рнымі
М. хале́рным хале́рнай хале́рным хале́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хале́рны

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. -
Н. хале́рны хале́рныя
Р. хале́рнага хале́рных
Д. хале́рнаму хале́рным
В. хале́рнага хале́рных
Т. хале́рным хале́рнымі
М. хале́рным хале́рных

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хале́рны

1. прил. холе́рный;

2. в знач. сущ. холе́рный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хале́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да халеры (у 1 знач.). Халерны вібрыён. Халерная эпідэмія. // Які бывае пры халеры, выкліканы халерай. Халерны панос. // Звязаны з эпідэміяй халеры. Халерны год.

2. Які захварэў на халеру. Халерны хворы. / у знач. наз. хале́рны, ‑ага, м.; хале́рная, ‑ай, ж. Барак для халерных. // Прызначаны для хворых на халеру. Халерная бальніца.

3. Разм. груб. Вельмі дрэнны, непрыемны. [Павал:] — Я на цябе жаднае крыўды не маю. [Тамаш:] — Ну дык чаго ты звягаеш.. Што гэта за народ халерны. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хале́рны

1. мед Cholera- [´ko:-];

хале́рная эпідэ́мія Chóleraepidemie f -, -i¦en;

2. разм груб Scheiß-

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

хале́ра, -ы, ж.

1. Востразаразная кішэчная хвароба, якая суправаджаецца рвотай, паносам, агульным парушэннем дзейнасці арганізма.

2. Ужыв. як лаянкавае слова (разм., груб.).

Х. яго ведае.

|| прым. хале́рны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Халерная эпідэмія.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

холе́рный мед.

1. прил. хале́рны;

2. сущ. хале́рны, -нага м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вібрыён, ‑а, м.

Бактэрыя ў форме сагнутай палачкі або коскі. Халерны вібрыён.

[Фр. vibrion.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cholerny

cholern|y

пракляты; халерны;

~e życie — праклятае жыццё

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

choleryczny

1. халерны;

2. халерычны;

temperament choleryczny — халерычны тэмперамент

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)