ха́каць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ха́каю ха́каем
2-я ас. ха́каеш ха́каеце
3-я ас. ха́кае ха́каюць
Прошлы час
м. ха́каў ха́калі
ж. ха́кала
н. ха́кала
Загадны лад
2-я ас. ха́кай ха́кайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час ха́каючы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ха́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Цяжка дыхаць разяўленым ротам, звычайна задыхаўшыся. З усімі шчырэў і палонны немец, Густа мох накладаў І часта хакаў. Барадулін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заха́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць хакаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Наха́каць ’нашкодзіць’: чорт нахакаў (ТС). Няясна; параўн. ха́каць (ха́къць) ’цяжка дыхаць’ (міёр., Нар. сл.), ха́каць ’пазяхаць’ (Жд. 3).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ха́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

1. Аднакр. да хакаць.

2. Гучна выдыхнуць паветра. Маёр ажно хакнуў ад задавальнення. Няхай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)