хаджы́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. хаджы́ хаджы́
Р. хаджы́ хаджы́
Д. хаджы́ хаджы́
В. хаджы́ хаджы́
Т. хаджы́ хаджы́
М. хаджы́ хаджы́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хаджы́ нескл., м. хаджи́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хаджы́, нескл., м.

Ганаровы тытул мусульманіна, які зрабіў паломніцтва ў Мекку (звычайна ставіцца перад імем).

[Араб.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хаджы́-іма́м

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. хаджы́-іма́м хаджы́-іма́мы
Р. хаджы́-іма́ма хаджы́-іма́маў
Д. хаджы́-іма́му хаджы́-іма́мам
В. хаджы́-іма́ма хаджы́-іма́маў
Т. хаджы́-іма́мам хаджы́-іма́мамі
М. хаджы́-іма́ме хаджы́-іма́мах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ха́дж

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ха́дж
Р. ха́джу
Д. ха́джу
В. ха́дж
Т. ха́джам
М. ха́джы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хаджи́ рел. хаджы́ нескл., м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)