хаджы́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. хаджы́ хаджы́
Р. хаджы́ хаджы́
Д. хаджы́ хаджы́
В. хаджы́ хаджы́
Т. хаджы́ хаджы́
М. хаджы́ хаджы́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хаджы́ нескл., м. хаджи́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хаджы́, нескл., м.

Ганаровы тытул мусульманіна, які зрабіў паломніцтва ў Мекку (звычайна ставіцца перад імем).

[Араб.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хаджы

т. 16, с. 517

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

хаджы́

(ар. chadji)

ганаровы тытул мусульманіна, які зрабіў хадж (звычайна ставіцца перад імем).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

хаджы́

(ар. chadji)

ганаровы тытул мусульманіна, які выканаў хадж (звычайна ставіцца перад імем).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

хаджы́-іма́м

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. хаджы́-іма́м хаджы́-іма́мы
Р. хаджы́-іма́ма хаджы́-іма́маў
Д. хаджы́-іма́му хаджы́-іма́мам
В. хаджы́-іма́ма хаджы́-іма́маў
Т. хаджы́-іма́мам хаджы́-іма́мамі
М. хаджы́-іма́ме хаджы́-іма́мах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Хаджы-Гірэй 6/142

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Хаджы-Мурат 11/13

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Хаджы-Мурат

т. 16, с. 517

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)