фія́ска

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. фія́ска фія́ска
Р. фія́ска фія́ска
Д. фія́ска фія́ска
В. фія́ска фія́ска
Т. фія́ска фія́ска
М. фія́ска фія́ска

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

фія́ска, нескл., н.

Няўдача, поўны правал.

Пацярпець ф.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фія́ска нескл., ср. фиа́ско

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фія́ска, нескл., н.

Кніжн. Няўдача, правал. — Ну, калі так, Змітро, — звяртаецца.. [Васіль] да мяне, — тады ні гу-гу... што я пацярпеў фіяска... Кавалёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фиа́ско книжн. фія́ска нескл., ср.;

потерпе́ть фиа́ско пацярпе́ць фія́ска.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

няўдача, зрыў; пшык (разм.); фіяска (кніжн.); правал, крах, пройгрыш, асечка (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)