фія́лкавыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне

мн.
-
Н. фія́лкавыя
Р. фія́лкавых
Д. фія́лкавым
В. фія́лкавыя
Т. фія́лкавымі
М. фія́лкавых

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фія́лкавыя сущ., мн., бот. фиа́лковые

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фія́лкавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. фія́лкавы фія́лкавая фія́лкавае фія́лкавыя
Р. фія́лкавага фія́лкавай
фія́лкавае		 фія́лкавага фія́лкавых
Д. фія́лкаваму фія́лкавай фія́лкаваму фія́лкавым
В. фія́лкавы (неадуш.)
фія́лкавага (адуш.)		 фія́лкавую фія́лкавае фія́лкавыя (неадуш.)
фія́лкавых (адуш.)
Т. фія́лкавым фія́лкавай
фія́лкаваю		 фія́лкавым фія́лкавымі
М. фія́лкавым фія́лкавай фія́лкавым фія́лкавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цёмна-фія́лкавы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. цёмна-фія́лкавы цёмна-фія́лкавая цёмна-фія́лкавае цёмна-фія́лкавыя
Р. цёмна-фія́лкавага цёмна-фія́лкавай
цёмна-фія́лкавае		 цёмна-фія́лкавага цёмна-фія́лкавых
Д. цёмна-фія́лкаваму цёмна-фія́лкавай цёмна-фія́лкаваму цёмна-фія́лкавым
В. цёмна-фія́лкавы (неадуш.)
цёмна-фія́лкавага (адуш.)		 цёмна-фія́лкавую цёмна-фія́лкавае цёмна-фія́лкавыя (неадуш.)
цёмна-фія́лкавых (адуш.)
Т. цёмна-фія́лкавым цёмна-фія́лкавай
цёмна-фія́лкаваю		 цёмна-фія́лкавым цёмна-фія́лкавымі
М. цёмна-фія́лкавым цёмна-фія́лкавай цёмна-фія́лкавым цёмна-фія́лкавых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фиа́лковые мн., сущ., бот. фія́лкавыя, -вых;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фія́лкавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да фіялкі. Фіялкавы пах.

2. Які мае колер фіялкі, фіялетавы.

3. у знач. наз. фія́лкавыя, ‑ых. Сямейства раслін, да якога адносяцца фіялкі.

•••

Фіялкавы корань гл. корань.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)