фія́кр

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фія́кр фія́кры
Р. фія́кра фія́краў
Д. фія́кру фія́крам
В. фія́кр фія́кры
Т. фія́крам фія́крамі
М. фія́кры фія́крах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фія́кр м. фиа́кр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фія́кр, ‑а, м.

Наёмны лёгкі экіпаж у гарадах Заходняй Еўропы.

[Фр. fiacre.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фиа́кр фія́кр, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)