фія́кр

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фія́кр фія́кры
Р. фія́кра фія́краў
Д. фія́кру фія́крам
В. фія́кр фія́кры
Т. фія́крам фія́крамі
М. фія́кры фія́крах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фія́кр м. фиа́кр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фія́кр, ‑а, м.

Наёмны лёгкі экіпаж у гарадах Заходняй Еўропы.

[Фр. fiacre.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фія́кр м. Fiáker m -s, -, Míetkutsche f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

фія́кр

(фр. fiacre)

наёмны лёгкі экіпаж, які выкарыстоўваўся ў гарадах Зах. Еўропы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фиа́кр фія́кр, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

fiakier

м.

1. фіякр;

2. возчык (з фіякрам)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)