фіці́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. фіці́н
Р. фіці́ну
Д. фіці́ну
В. фіці́н
Т. фіці́нам
М. фіці́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

фіці́н, -ну м., хим., фарм. фити́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фіці́н, ‑у, м.

Арганічнае злучэнне фосфару, якое знаходзіцца ў некаторых раслінах і з’яўляецца лякарствам пры асобных захворваннях нервовай сістэмы, а таксама для павышэння абмену рэчываў у арганізме.

[Ад грэч. phytón — расліна.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фіці́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фіціну, які ўтрымлівае фіцін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фити́н хим., фарм. фіці́н, -ну м., мн. нет;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)