фітафа́г

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фітафа́г фітафа́гі
Р. фітафа́га фітафа́гаў
Д. фітафа́гу фітафа́гам
В. фітафа́га фітафа́гаў
Т. фітафа́гам фітафа́гамі
М. фітафа́гу фітафа́гах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фітафа́г м., зоол. фитофа́г

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фітафа́г, ‑а, м.

Спец. Жывёла, якая корміцца расліннай ежай.

[Ад грэч. phytón — расліна і phágos — пажыральнік.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фитофа́г зоол. фітафа́г, -га м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

...фаг, ‑а, м.

Другая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню словам «пажыральнік», «паглынальнік», напрыклад: фітафаг, іхтыяфаг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)