фі́рн

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. фі́рн
Р. фі́рну
Д. фі́рну
В. фі́рн
Т. фі́рнам
М. фі́рне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фірн, -у, м. (спец.).

Буйназярністы снег, які ўтвараецца ў гарах у выніку частага вымярзання і адтайвання.

|| прым. фі́рнавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фірн (род. фі́рну) м. фирн

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фірн, ‑у, м.

Буйназярністы снег, які ўтвараецца ў гарах у выніку частага замярзання і адтавання.

[Ням. Firn.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фирн геол. фірн, род. фі́рну м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)