фі́рн

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. фі́рн
Р. фі́рну
Д. фі́рну
В. фі́рн
Т. фі́рнам
М. фі́рне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фірн, -у, м. (спец.).

Буйназярністы снег, які ўтвараецца ў гарах у выніку частага вымярзання і адтайвання.

|| прым. фі́рнавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фірн (род. фі́рну) м. фирн

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фірн, ‑у, м.

Буйназярністы снег, які ўтвараецца ў гарах у выніку частага замярзання і адтавання.

[Ням. Firn.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Фірн 6/293; 10/604

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

фірн

т. 16, с. 415

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

фірн м. (снег) Firn m -(e)s, -e, Fírnschnee m -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

фірн

(ням. Fim)

буйназярністы снег, які ўтвараецца ў гарах у выніку частага замярзання і адтавання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фирн геол. фірн, род. фі́рну м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Fírn

m -(e)s, -e

1) фірн, ве́чны снег

2) го́рная вяршы́ня, пакры́тая ве́чным сне́гам

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)