фіналі́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фіналі́ст фіналі́сты
Р. фіналі́ста фіналі́стаў
Д. фіналі́сту фіналі́стам
В. фіналі́ста фіналі́стаў
Т. фіналі́стам фіналі́стамі
М. фіналі́сце фіналі́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фіналі́ст м., спорт. финали́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фіналі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Удзельнік фіналу (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

финали́ст спорт. фіналі́ст, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фіналі́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да фіналіст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)