фі́лія
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
фі́лія |
фі́ліі |
| Р. |
фі́ліі |
фі́лій |
| Д. |
фі́ліі |
фі́ліям |
| В. |
фі́лію |
фі́ліі |
| Т. |
фі́ліяй
фі́ліяю |
фі́ліямі |
| М. |
фі́ліі |
фі́ліях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
фі́лія, ‑і, ж.
1. Тое, што і філіял. Філіі «Маладняка», што ўзніклі ў многіх гарадах Беларусі, мелі адпаведныя друкаваныя органы і выданні. Навуменка.
2. Філіял каталіцкай або лютэранскай царквы.
[Лац. filia.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)