Філарэ́т

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. Філарэ́т Філарэ́ты
Р. Філарэ́та Філарэ́таў
Д. Філарэ́ту Філарэ́там
В. Філарэ́та Філарэ́таў
Т. Філарэ́там Філарэ́тамі
М. Філарэ́це Філарэ́тах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

філарэ́т

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. філарэ́т філарэ́ты
Р. філарэ́та філарэ́таў
Д. філарэ́ту філарэ́там
В. філарэ́та філарэ́таў
Т. філарэ́там філарэ́тамі
М. філарэ́це філарэ́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

філарэ́т м., ист. филаре́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

філарэ́т, ‑а, М ‑рэце, м.

Член тайнага студэнцкага таварыства Віленскага універсітэта, якое ўзнікла ў 1820 г.

[Ад грэч. philaretos — аматар дабрачыннасці.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)