фігу́рысты, -ая, -ае (разм.).

1. Складаны па форме.

Фігурыстая разьба.

2. Які мае прыгожую фігуру (у 5 знач.).

Ф. хлопец.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фігу́рысты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. фігу́рысты фігу́рыстая фігу́рыстае фігу́рыстыя
Р. фігу́рыстага фігу́рыстай
фігу́рыстае		 фігу́рыстага фігу́рыстых
Д. фігу́рыстаму фігу́рыстай фігу́рыстаму фігу́рыстым
В. фігу́рысты (неадуш.)
фігу́рыстага (адуш.)		 фігу́рыстую фігу́рыстае фігу́рыстыя (неадуш.)
фігу́рыстых (адуш.)
Т. фігу́рыстым фігу́рыстай
фігу́рыстаю		 фігу́рыстым фігу́рыстымі
М. фігу́рыстым фігу́рыстай фігу́рыстым фігу́рыстых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фігу́рысты разг.

1. (имеющий хорошую фигуру) стро́йный, ста́тный;

2. (замысловатый, сложный по форме) фигу́ристый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фігу́рысты, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Складаны па форме. Вокны ў дамах — з фігурыстымі разнастайнымі ўзорамі. Новікаў.

2. Які мае прыгожую фігуру (у 2 знач.). — Нічога дзяўчына, сакаўная і фігурыстая. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фигу́ристый прост. фігу́рысты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фігуры́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фігуры́ст фігуры́сты
Р. фігуры́ста фігуры́стаў
Д. фігуры́сту фігуры́стам
В. фігуры́ста фігуры́стаў
Т. фігуры́стам фігуры́стамі
М. фігуры́сце фігуры́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)