футля́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. футля́р футля́ры
Р. футля́ра футля́раў
Д. футля́ру футля́рам
В. футля́р футля́ры
Т. футля́рам футля́рамі
М. футля́ры футля́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

футля́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Скрынка або чахол, куды кладзецца рэч для захавання або перасцярогі ад чаго-н.

Ф. для акуляраў.

|| памянш. футля́рчык, -а, мн. -і, -аў, м.

|| прым. футля́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

футля́р м. футля́р;

◊ чалаве́к у ~ры — челове́к в футля́ре

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

футля́р футля́р, -ра м., футара́л, -ла м.;

◊

челове́к в футля́ре чалаве́к у футля́ры (футара́ле);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

футля́р, ‑а, м.

Скрынка ці чахол, куды кладзецца якая‑н. рэч, каб захаваць яе ад псавання або пашкоджанняў. Каля ног на тратуары ляжаў футляр ад скрыпкі, шэры, аблезлы, і на ім шапка, у якой ляжала некалькі медзякоў. Галавач. Сяржант, палажыўшы баян у футляр, зняў з паліцы.. [Нінін] чамадан. Сіўцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

оче́чник разг. (футляр для очков) футля́р (для акуля́раў);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

футара́л м., см. футля́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

футара́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

Тое, што і футляр.

|| прым. футара́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

футля́рчык, ‑а, м.

Памянш.-ласк. да футляр; невялічкі футляр. Красналюдкі дасталі з футлярчыкаў скрыпкі, спакойна, урачыста памаўчалі, пасля ўсе разам азірнуліся на Алежку і кранулі смычкамі струны. Вышынскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запа́лачніца, ‑ы, ж.

Футляр або падстаўка для карабпа з запалкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)