фу́рма
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
фу́рма |
фу́рмы |
| Р. |
фу́рмы |
фу́рм
фу́рмаў |
| Д. |
фу́рме |
фу́рмам |
| В. |
фу́рму |
фу́рмы |
| Т. |
фу́рмай
фу́рмаю |
фу́рмамі |
| М. |
фу́рме |
фу́рмах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
фу́рма мет. фу́рма, -мы ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
фу́рма, ‑ы, ж.
Спец. Устройства для падачы сціснутага паветра ў металургічныя печы і агрэгаты.
[Ад ням. Form — форма.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)