фу́рма

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. фу́рма фу́рмы
Р. фу́рмы фу́рм
фу́рмаў
Д. фу́рме фу́рмам
В. фу́рму фу́рмы
Т. фу́рмай
фу́рмаю		 фу́рмамі
М. фу́рме фу́рмах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

фу́рма ж., тех. фу́рма

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фу́рма мет. фу́рма, -мы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фу́рма, ‑ы, ж.

Спец. Устройства для падачы сціснутага паветра ў металургічныя печы і агрэгаты.

[Ад ням. Form — форма.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фурма

т. 16, с. 505

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)