фундзі́ць, -джу́, -дзі́ш, -дзі́ць; -дзі́м, -дзіце́, -дзя́ць; незак., што (разм.).

Частаваць каго-н., купляць што-н. каму-н. у падарунак.

Ф. марожанае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фундзі́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. фунджу́ фундзі́м
2-я ас. фундзі́ш фундзіце́
3-я ас. фундзі́ць фундзя́ць
Прошлы час
м. фундзі́ў фундзі́лі
ж. фундзі́ла
н. фундзі́ла
Загадны лад
2-я ас. фундзі́ фундзі́це

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фундзі́ць несов., разг. ста́вить угоще́ние, угоща́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фундзі́ць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; незак., што.

Разм. Запрашаць каго‑н. і плаціць за пачастунак, забаву, купляць што‑н. каму‑н. у падарунак. Фундзіць марожанае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фундава́ць несов., см. фундзі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фундава́ць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; незак.

Тое, што і фундзіць.

[Польск. fundowác ад лац. fundo.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фундава́ць, -ду́ю, -ду́еш, -ду́е; -ду́й; незак., што (разм.).

1. Тое, што і фундзіць.

2. Аказваць спонсарскую дапамогу, фінансаваць.

|| наз. фундава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)