фуге́та
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
фуге́та |
фуге́ты |
| Р. |
фуге́ты |
фуге́т |
| Д. |
фуге́це |
фуге́там |
| В. |
фуге́ту |
фуге́ты |
| Т. |
фуге́тай
фуге́таю |
фуге́тамі |
| М. |
фуге́це |
фуге́тах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
фуге́та ж., муз. фуге́тта
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
фуге́та, ‑ы, ДМ ‑геце, ж.
Невялікая фуга.
[Іт. fughetta.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фуге́тта муз. фуге́та, -ты ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)