фуге́та

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. фуге́та фуге́ты
Р. фуге́ты фуге́т
Д. фуге́це фуге́там
В. фуге́ту фуге́ты
Т. фуге́тай
фуге́таю		 фуге́тамі
М. фуге́це фуге́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фуге́та ж., муз. фуге́тта

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фуге́та, ‑ы, ДМ ‑геце, ж.

Невялікая фуга.

[Іт. fughetta.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фуге́та

(іт. fughetta)

невялікая фуга.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фуге́тта муз. фуге́та, -ты ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)