франт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які любіць модна апранацца; моднік.

|| ж. франці́ха, -і, ДМ -цісе, мн. -і, -ціх (разм.).

|| прым. франтаўскі́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фра́нт

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фра́нт фра́нты
Р. фра́нта фра́нтаў
Д. фра́нту фра́нтам
В. фра́нта фра́нтаў
Т. фра́нтам фра́нтамі
М. фра́нце фра́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

франт франт, род. фра́нта м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

франт м. франт, щёголь;

◊ ф. — са́лам бо́ты вы́мазаў, а ску́рку з’еў — погов. франт — са́лом сапоги́ сма́зал, а ко́жицу съел

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

франт, ‑а, М ‑нце, м.

Чалавек, які любіць модна прыбірацца; моднік. Малы, насаты франт пад цірольскім капелюшом — Мазалёк, як па ролі належала, важна маўчаў. Брыль. [Артур] стаяў побач з газетным кіёскам, у светла-шэрым касцюме, з папяросай у зубах, франт-франтам. Ваданосаў.

[Польск. frant.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

франт; фарсун, моднік (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

франці́ха гл. франт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

франтаўскі́, -а́я, -о́е.

1. гл. франт.

2. Які мае модны выгляд, крой (пра адзенне, абутак).

Ф. касцюм.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кавале́рчык м., разг. франт, пижо́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мо́днік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Той, хто ва ўсім прытрымліваецца моды; франт.

|| ж. мо́дніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)