фе́травы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. фе́травы фе́травая фе́травае фе́травыя
Р. фе́травага фе́травай
фе́травае		 фе́травага фе́травых
Д. фе́траваму фе́травай фе́траваму фе́травым
В. фе́травы (неадуш.)
фе́травага (адуш.)		 фе́травую фе́травае фе́травыя (неадуш.)
фе́травых (адуш.)
Т. фе́травым фе́травай
фе́траваю		 фе́травым фе́травымі
М. фе́травым фе́травай фе́травым фе́травых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

фе́травы фе́тровый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фе́травы, ‑ая, ‑ае.

1. Зроблены з фетру. У зубах сенатара — нязменная цыгара, на галаве — чорны фетравы капялюш, у руках — сукаватая масіўная палка. Гамолка.

2. Звязаны з вырабам фетру або рэчаў з яго. Фетравая майстэрня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фетр, -у, м.

Лепшы гатунак лямцу, які ідзе на выраб капелюшоў, валёнак і інш.

|| прым. фе́травы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фетровый фе́травы;

фетровая шля́па фе́травы капялю́ш.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кацяло́к, -лка́ м., в разн. знач. котело́к;

салда́цкі к. — солда́тский котело́к;

фе́травы к. — фе́тровый котело́к;

◊ к. ва́рыць — (у каго) котело́к ва́рит (у кого)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нязме́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Такі, які не змяняецца, не можа быць зменены; пастаянны. Нязменныя прынцыпы.

2. Заўсёдны, звычайны для каго‑, чаго‑н., заўсёды аднолькавы. Сваю нязменную спадарожніцу плашч-палатку трымаў [Сагура] на плячы. Ракітны. У зубах сенатара — нязменная цыгара, на галаве — чорны фетравы капялюш, у руках — сукаватая масіўная палка. Гамолка. Таго, хто выходзіць з аўдыторыі,.. сустракаюць нязменным пытаннем: — Ну як? Шахавец.

3. Такі, якога не зменьваюць. Андрэй Паўловіч вось ужо колькі год — нязменны дэпутат сельскага Савета. Шыловіч.

4. У граматыцы — часціны мовы, якія не маюць форм скланення і спражэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)